To Captain Phillips που θα δούμε αυτήν την εβδομάδα στις αίθουσες έχει αποσπάσει τις καλύτερες των κριτικών, ενώ φιγουράρει με αρκετά βραβεία. Ο πρωταγωνιστής του δε Tom Hanks λέγεται δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Οι συντάκτες του Cinefreaks.gr θυμούνται ταινίες του Tom Hanks και απαντούν στο ποια ταινία του τους αρέσει περισσότερο και γιατί.

Toy Story ο Βασίλης Οικονόμου

Ο Tom Hanks παρά τη γενική αποδοχή δεν συγκαταλέγεται στους αγαπημένους μου ηθοποιούς από τη γενιά του. Ο λόγος είναι κυρίως πως παρά τους ενδιαφέροντες ρόλους του, η καλλιτεχνική αξία αρκετών ταινιών στις οποίες συμμετείχε είναι αντιστρόφως ανάλογη των ερμηνειών του σε αυτές. Σίγουρα όμως του αναγνωρίζω πως δεν μένει στάσιμος και πάντα επαναπροσδιορίζεται. Στα καθοριστικά, για τον ίδιο, 90s ο Hanks διαφοροποιείται επαναφέροντας τη χαμένη αθωότητα και απλοϊκότητα του Everyman σε ένα Hollywood που έχτιζε μόνο Stars. Αυτό το ρομαντικό άγγιγμα του παρελθόντος συνδυαζόμενο εξαιρετικά με την πλέον κορυφαία τεχνολογία εμποτίστηκαν σε έναν από τους πιο στερεοτυπικά κλασσικούς χαρακτήρες απλού παλιομοδίτικου ήρωα, έναν Σερίφη, τον Woody Pride. Το Toy Story δεν θα είχε αυτή την διαχρονική αποδοχή σήμερα χωρίς την ερμηνεία του Hanks και καθώς ήταν το πρώτο σημαντικό πλήρως CGI animation και έδρασε καταλυτικά για το είδος. Η μετάβαση όμως από την εποχή του χαρτιού στους υπολογιστές είχε ανάγκη από έναν εξίσου μεταβατικό ήρωα και αυτός ήταν ο Woody που επιβιώνει όπως ο Hanks στο μεταίχμιο συνταρακτικών αλλαγών όντας ο εαυτός του. Ο Woody οφείλει να κερδίσει το κοινό και την αγάπη του μικρού Andy βασιζόμενος μόνο στην ξεπερασμένη του ηθικολογία και την ανιδιοτελή του αφοσίωση. Ο Hanks δεν ερμηνεύει απλά τον ρόλο, αλλά είναι ο ίδιος εκεί, αναγνωρίζονται οι εκφράσεις του, οι κινήσεις του ακόμα και ο σωματότυπός, του κάνοντας τον Woody ίσως ακόμα πιο αγαπητό ήρωα από τους “ανθρώπινους” ρόλους του.

Philadelphia ο Γιάννης Πατλάκας

Το να αποφασίσει κάποιος ποια ταινία του Tom Hanks είναι η αγαπημένη του είναι δύσκολο καθώς μιλάμε για έναν ηθοποιό που έχει τιμηθεί με δύο Οσκαρ και έχει την τύχη να πάρει πολλούς σημαντικούς ρόλους στους περισσότερους από τους οποίους τα έχει πάει περίφημα. Η πρώτη ταινία που μου ρθε στο μυαλό ήταν το Forrest Gump, την πιο γνωστή ίσως ταινία του που μου άρεσε. Είπα από την αρχή να βγάλω έξω τα Toy Story καθώς δε μπορώ να θυμηθώ ποιο από όλα το έχω δει με Ελληνική μεταγλώττιση και ποιο όχι.
Πριν το κλείσω λοιπόν για το Forrest Gump είπα να θυμηθώ τις άλλες ταινίες του χαζεύοντας λίγο wikipedia. Μετά από τις τελευταίες του ταινίες όπως Κώδικα Da Vinci, Angels and Demons, Πολικό express έκλεινα όλο και περισσότερο στην ρομαντική κομεντί για τον Forrest Gump, όμως κάτι είχα ξεχάσει. Θυμήθηκα ότι ο Tom Hanks είναι από τους ελάχιστους ηθοποιούς που έχουν πάρει δύο απανωτά Oscars και μάλιστα και τα δύο για πρώτο ρόλο. Ένα χρόνο πριν το Forrest Gump ο Hanks είχε πρωταγωνιστήσει στο Philadelphia μαζί με τον Denzel Washington, παίζοντας έναν gay φορέα του AIDS, στην Αμερική της αρχής των 90’s.  Ο Washington παίζει τον ομοφοβικό δικηγόρο που αναλαμβάνει την υπόθεσή του όταν εκείνος απολύεται από την εταιρία που δουλεύει λόγω της κατάστασης του. Ο Hanks πιστεύω ότι παίζει καλύτερα τον ρόλο του στο Forrest Gump, καθώς γίνεται ο Forrest και δεν τον παίζει απλά. Όχι τυχαίο που η ακαδημία τον ξαναβράβευσε μέσα σε ένα χρόνο, κάτι που δεν κάνει συχνά. Αυτός είναι ο λόγος που το Forrest Gump μου ήρθε πρώτο στο μυαλό. Το Philadelphia όμως το θεωρώ καλύτερη ταινία.

Bonus σας δίνω ένα σπάνιο βίντεο από το 1982 οπότε και ο σχεδόν άσιμος τότε Hanks έκανε μια εμφάνιση στο Happy Days όπου προσπαθεί να τα βάλει με τον Fonzie Fonzarelli.

Forrest Gump η Μαρίνα Καρπόζηλου

Εντάξει, υποθέτω πως δεν πρωτοτυπώ. Αλλά όταν μου τέθηκε το ερώτημα να διαλέξω την αγαπημένη μου ταινία με τον Tom Hanks, το μοναδικό κριτήριο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν: Ποια από τις ταινίες του επέλεξα να δω πάνω από μία/ δύο/ πέντε φόρες;

Στο Forrest Gump (εκτός του ότι δεν το βαριόμουν) ανακάλυπτα κάθε φορά μία καινούργια ατάκα, ένα background που δεν είχα προσέξει,  κάποια λεπτομέρεια που πλαισιώνει με προσοχή τη σκηνή. Παράλληλα είναι πολλά και διαφορετικά τα επίπεδα που αναδεικνύονται, έχοντας ως πηγή δύο εξαιρετικά σημαντικές δεκαετίες (’60-’70). Ιστορικά γεγονότα, pop κουλτούρα, πολιτικές αναφορές, ρεύματα της εποχής και όλα αυτά πασπαλισμένα με συγκίνηση και χιούμορ. Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν πλέον θα ξαναέβλεπα την ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος, μη ξεχνάμε πως είναι μία από τις αγαπημένες επαναλήψεις των καναλιών οπότε έχουμε πάθει overdose, με ευχαρίστηση όμως θα παρακολουθούσα το αγαπημένο μου απόσπασμα από την αντιπολεμική συγκέντρωση στο Lincoln Memorial.

Bonus: Τα λόγια που υποτίθεται πως είπε, αλλά δεν ακούστηκαν εξαιτίας τεχνικής βλάβης είναι τα εξής: “Sometimes when people go to Vietnam, they go home to their mommas without any legs. Sometimes they don’t go home at all. That’s a bad thing. That’s all I have to say about that.”

To Πράσινο Μίλι ο Ανέστης Χατζηδιάκος

Όπως έγραψε και ο Βασίλης παραπάνω ο Tom Hanks είναι μια από τις περιπτώσεις ηθοποιών, που έχει παίξει σε δεκάδες ταινίες, άλλα οι περισσότερες δεν ήταν αντάξιες καλλιτεχνικά, ενός κατά γενική ομολογία ταλαντούχου ηθοποιού. Στο άκουσμα του ονόματος του, μου έρχονται αρκετές ταινίες στο μυαλό, άλλες κωμικές, άλλες δραματικές… γενικά προτιμώ τον Hanks σε δραματικούς ρόλους. Όπως στο Πράσινο Μίλι. Σε αυτή δεν ήταν του Tom Hanks η καλύτερη ερμηνεία, άλλα εκείνη του Michael Clarke Duncan. Όχι ότι οι υπόλοιπες ήταν κακές! Το αντίθετο, απλά εκείνος ξεχώριζε σε ένα σύνολο πολύ καλών εμφανίσεων. Στα 190 λεπτά του περίπου, η ταινία θίγει ζητήματα όπως το σωφρονιστικό σύστημα, η θανατική ποινή, ο ρατσισμός και η προκατάληψη, οι δεισιδαιμονίες, το προφίλ της μέσης αμερικανικής οικογένειας της δεκαετίας του 1930, και θέλει κόπο για να πείσεις τον εαυτό σου, πως πολλά από αυτά δεν μας απασχολούν και σήμερα.

Philadelphia η Ευθυμία Χριστοδουλοπούλου

Τι να πω γι’αυτή την ταινία και τι να συγκρίνω…Για μένα είναι η ταινία-ορόσημο μιας νέας εποχής που μέσα από τη δύναμη του κινηματογράφου, προσεγγίζει ένα θέμα που δεν θα έπρεπε να είναι καθόλου ταμπού και μιας αρρώστιας που θεωρούνταν “προσβλητική”, εκείνη την εποχή.

Ο Τομ Χανκς , νομίζω, πως σε αυτή την ταινία δίνει μία από τις πιο δυνατές ερμηνείες της καριέρας του, υποδυόμενος έναν υπάλληλο της πιο ισχυρής νομικής εταιρείας στην Φιλαδέλφεια , ο οποίος απολύεται λόγω της ασθένειάς του, του AIDS. Ο συνδυασμός του Tom Hanks με τον Denzel Washington είναι πραγματικά από τους καλύτερους των τελευταίων χρόνων που έχουμε δει στον κινηματογράφο.Η ανθρωπιά που αποπνέουν η διάλογοι τους, του Tom Hanks και του ομοφοβικού δικηγόρου που αναλαμβάνει την υπεράσπισή του, αλλά που ξεπερνάει τα ταμπού του και τελικά αποδεικνύεται πιο άνθρωπος από τους δήθεν φίλους, είναι συγκλονιστική.

Η σκηνή που μου έχει εντυπωθεί και την θεωρώ την καλύτερη των τελευταίων χρόνων είναι η εξής: στο σημείο που ο Tom Hanks ακούει την όπερα της Μαρίας Κάλας και ο τρόπος με τον οποίο βιώνει τον πόνο του και την σωματική του αποσύνθεση, με κάνει να ανατριχιάζω και να παραδέχομαι πως είναι ένας πολύ μεγάλος ηθοποιός, που μπορεί και μπαίνει στο πετσί του ρόλου. Είναι σαν να αντιπροσωπεύει εκεί τον πόνο της μοναξιάς, της αρρώστιας, τον κάθε κατατρεγμένο, τον κάθε διαφορετικό, τον κάθε άνθρωπο στην ευάλωτή του πλευρά.

Όσο λοιπόν και να εκτιμώ και άλλες του ταινίες, όπως το Forest Gamp ή το Green Mile, επιτρέψτε μου να θεωρώ αυτή την ταινία την καλύτερη του, γιατί με έκανε και θυμήθηκα πώς είναι να είσαι άνθρωπος και με έκανε να πιστέψω πως αυτό που σώζει τον κόσμο είναι η ανθρωπιά.Και φυσικά κλείνω με τους στίχους του υπέροχου soundtrack, του τραγουδιού του Bruce Springsteen, Streets of Philadelphia:

I was bruised and battered and I couldnt tell
What I felt …….
I was unrecognizable to myself
I saw my reflection in a window
I didn’t know My own face …
Oh brother are you gonna leave me
Wastin´away On the streets of philadelphia …

Forrest Gump η Ηλέκτρα Φουρτούνα

Ο Hanks κερδίζει το Oscar για το Forrest Gump

Όταν έχεις να κάνεις με μια καριέρα που μετρά 30+ χρόνια η επιλογή μιας και μόνο ταινίας είναι εκ των πραγμάτων δύσκολη. Όταν αυτό συνδυάζεται με ένα καρατερίστα όπως ο Χανκς ε τότε ναι.. υπάρχει πρόβλημα! Μετά από πολλή σκέψη κατέληξα στο ότι η αγαπημένη μου ταινία (και ρόλος) του Τομ Χανκς είναι το «Forrest Gump». Ανεξαρτήτως του αν σ ’αρέσει η όχι η ταινία οφείλεις να παραδεχτείς ότι ο Χανκς έχει δημιουργήσει ένα χαρακτήρα αψεγάδιαστο και τον έχει ερμηνεύσει εμβληματικά. Σε κάνει να γελάς η να κλαις από συγκίνηση χωρίς καμία προσπάθεια ,σα να το κάνει ο καλύτερος σου φίλος !Ο καλύτερος ρόλος του, το δεύτερο όσκαρ του και μια αξέχαστη ατάκα! Ομολογώ πως «Η διάσωση του στρατιώτη Ραιαν» ήταν ένα αντίπαλο δέος αλλά το το Φορεστ Γκαμπ μου φαινόταν ανέκαθεν πιο «ανθρώπινο». Άλλωστε το οτι «η ζωή είναι σαν ένα κουτί με σοκολατάκια» είναι κάτι που δε περνάει απαρατήρητο!

Green Mile η Σοφία Πατλάκα

Στο «Green Mile» ο Tom Hanks υποδύεται τον Paul Edgecomb, έναν δεσμοφύλακα στην πτέρυγα των θανατοποινιτών, που αναπτύσσει μία ιδιαίτερη σχέση με τον John Coffey, έναν μαύρο καλοκάγαθο ‘’γίγαντα’’ που έχει καταδικαστεί σε θάνατο για το βιασμό και τη δολοφονία δύο ανήλικων κοριτσιών. Πρόκειται για μία εξαιρετική ταινία, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Steven King, με έντονες ερμηνείες και ακραίους χαρακτήρες που πραγματεύεται το διαχρονικό θέμα της θανατικής ποινής και μας βάζει σε ηθικά διλήμματα. Το «Green Mile» είναι μία από τις αγαπημένες μου ταινίες με πρωταγωνιστή τον Tom Hanks καθώς ολοκληρώνει άψογα το ρόλο του και η ερμηνεία του είναι άκρως συγκινητική. Αν και ξεκίνησε την καριέρα του με ανάλαφρες κωμωδίες κατάφερε να απογειωθεί με ρόλους δραματικούς στους οποίους αναμφισβήτητα ανταπεξέρχεται με μεγάλη επιτυχία. Ο Tom Hanks, κορυφαίος στο είδος του, δεν είναι άδικα το αγαπημένο παιδί των Oscar αφού έχει χαρίσει ορισμένες από τις πιο δυνατές στιγμές της μεγάλης οθόνης.

Έχουμε λοιπόν 2 Philadelphia, 2 Green Mile, 2 Forrest Gump και ένα Toy Story. Δύσκολη η επιλογή… Ίσως την επόμενη φορά το Captain Phillips να είναι ανάμεσα στις προτιμήσεις μας.