Ποια ταινία είναι φαβορί, ποιος ηθοποιός, τι θα φορέσουν όσοι πατήσουν στο κόκκινο χαλί, τι θα τους ρωτήσουν, τι θα απαντήσουν, τι θα πει εκείνος που θα σηκώσει το αγαλματάκι. Ναι τα ίδια και τα ίδια, άλλα η απονομή των βραβείων Όσκαρ δεν είναι ρουτίνα. Δεν μπορείς να το πεις μετά από τόσες δεκαετίες.

Bέβαια πάντα περιμένεις να δεις κάτι διαφορετικό, μια βράβευση που δεν περίμενε κανείς, μια ανατρεπτική δήλωση, τα σχόλια πριν και μετά. Η αλήθεια είναι πως το Όσκαρ δεν αυξάνει ή δεν μειώνει την καλλιτεχνική αξία μιας ταινίας ή ενός καλλιτέχνη. Άλλα σε μια βιομηχανία που το χρήμα αναπόφευκτα κάνει παιχνίδι, μια βράβευση, μια υποψηφιότητα έστω, βοηθά.

Σε λίγες ώρες λοιπόν θα ξέρουμε ποιοι θα μπουν στο Πάνθεον της Κινηματογραφικής Βιομηχανίας και θα προσθέσουν κάποιες χιλιάδες δολάρια στο κασέ τους, έστω και προσωρινά. Ας μην ξεχνάμε βέβαια πως διαμάντια υπάρχουν κι έξω από το (κάθε) Kodak Theater.