Η Μάρθα είναι μια νεαρή γυναίκα, που προσπαθεί να ζήσει και πάλι μια φυσιολογική ζωή, έχοντας ξεφύγει από μια θρησκευτική οργάνωση και τον “χαρισματικό” ηγέτη της. Έτσι, ζητάει βοήθεια από την αποξενωμένη μεγαλύτερη αδερφή της, Λούσι, και τον κουνιάδο της, αδυνατώντας όμως να αποκαλύψει την αλήθεια σχετικά με το παρελθόν της. Όταν όμως συνειδητοποιεί πως ίσως τα μέλη της αίρεσης την αναζητούν ακόμη, τότε η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πραγματικότητα και την ψευδαίσθηση γίνεται όλο και πιο δυσδιάκριτη…

Ο Σον Ντέρκιν έγραψε και σκηνοθέτησε την πρώτη του κινηματογραφική ταινία, αποσπώντας το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Sundance Film Festival. Το δυνατό αυτό ψυχολογικό θρίλερ συμμετείχε και στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Καννών, ενώ είχαμε την ευκαιρία να το απολαύσουμε και στο 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Πρωταγωνίστρια μας, είναι η αρκετά καλή, Ελίζαμπεθ Όλσεν. Γεννημένη στην Καλιφόρνια το 1989, είναι η μικρότερη αδελφή των διδύμων Μέρι Κέιτ και Άσλεϊ Όλσεν. Το “Martha Marcy May Marlene” είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί. Προσεχώς θα τη δούμε στο “The Silent House”, αμερικανικό remake του ομώνυμου θρίλερ από την Ουρουγουάη, στις κομεντί “Peace, Love, and Misunderstanding”, καθώς και στο θρίλερ “Red Lights” όπου συμπρωταγωνιστεί με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, τη Σιγκούρνι Γουίβερ και τον Κίλιαν Μέρφι.

Στην πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, ο σκηνοθέτης Σον Ντέρκιν, εξερευνά ένα θέμα που ανέκαθεν έβρισκε εξαιρετικά ενδιαφέρον. Δηλαδή, την εξουσία και το δέλεαρ που ασκούν οι αιρέσεις στους οπαδούς τους, ειδικά αυτές που υιοθετούν χιμαιρικές ιδεολογίες και αυτοπροτείνονται ως μια διευρυμένη αλλά αληθινή οικογένεια: «Στις ταινίες οι σέκτες συχνά παρουσιάζονται με υπερβολικό τρόπο, με αποτέλεσμα να μοιάζουν καρικατούρες. Είχα ήδη αρχίσει την έρευνα γύρω από το θέμα, όταν διάβασα την αληθινή ιστορία μιας κοπέλας που άφησε την αίρεση της οποίας ήταν μέλος, γιατί γινόταν όλο και πιο βίαιη. Αναρωτήθηκα πώς να ένιωθε αυτή η κοπέλα επιστρέφοντας στο σπίτι της. Πώς μπορεί κανείς να επιστρέψει στην παλιά του ζωή μετά από μια τέτοια εμπειρία; Θέλησα λοιπόν να διηγηθώ μια ιστορία σύγχρονη, ρεαλιστική και κυρίως βασισμένη στους χαρακτήρες».

Η ιστορία ξεκινάει με την Μάρθα να έχει μόλις ξεφύγει από μια σέκτα με ουτοπικά ιδανικά αλλά και εξουσιαστικές τάσεις πάνω στα μέλη της. Ζητά τη βοήθεια της αποξενωμένης, νιόπαντρης αδελφής της και προσπαθεί να ενσωματωθεί πάλι στην κοινωνία. Ο σκηνοθέτης παρακολουθεί το προσωπικό ταξίδι της νεαρής πρωταγωνίστριας με μια ρευστή κάμερα που καταγράφει τα πάντα, τόσο τις εξωτερικές αλλαγές στο χώρο, όσο τις εσωτερικές, καθώς η Μάρθα είναι μια χύτρα που σιγοβράζει συναισθηματικά, έτοιμη να εκραγεί. Η κρυφή, τραυματική εμπειρία που βίωσε κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην απομακρυσμένη φάρμα της αίρεσης την άφησε γεμάτη ερωτήματα για τον εαυτό της, τη θέση της στον κόσμο και τις ενοχές της. Εγκλωβισμένη σε επώδυνες αναμνήσεις και σε οράματα ενός τρομακτικού μέλλοντος, στο ταραγμένο της μυαλό κάνουν σταδιακά την εμφάνισή τους η σύγχυση, ο φόβος, η καχυποψία και η παράνοια.

Τα προβλήματα της Μάρθα όμως, έχουν ξεκινήσει από πολύ πριν, από την παιδική της ηλικία, κατά την οποία μεγάλωσε σ’ ένα δυσλειτουργικό οικογενειακό περιβάλλον. Τα βιώματά της την κάνουν ιδιαίτερα ευάλωτη και γι’ αυτό η προοπτική να ζήσει σε μια κοινότητα, που δίνει την αίσθηση της οικειότητας και της οικογενειακής θαλπωρής, της φαίνεται αρχικά θελκτική.

«Στη φάρμα όλοι λένε ότι πρέπει να βρεις το ρόλο σου μέσα στην οικογένεια, και νομίζω ότι αυτό είναι ένα στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Όλοι θέλουμε ν’ ανήκουμε κάπου, να προσφέρουμε στην ομάδα μας.» μας εξηγεί ο Ντέρκιν.

Στην αρχή η Μάρθα νιώθει να έχει βρει επιτέλους νόημα και σκοπό, κάτι που της είχε λείψει όλη της τη ζωή. Είναι ίσως η πρώτη φορά που αισθάνεται επιτέλους σημαντική και άξια ν’ αγαπηθεί. Τα προβλήματα όμως εμφανίζονται, όταν αρχίζει να αναρωτιέται για τα όσα συμβαίνουν μέσα στη φάρμα, ενώ σταδιακά αμφιβάλλει για την ηθική της «οικογένειας». Είναι η στιγμή που παύει να είναι σίγουρη για το ποια πραγματικά είναι και πυροδοτείται μέσα της μια κρίση ταυτότητας, με απρόσμενα αποτελέσματα…

Έτος: 2011 | Xώρα: Η.Π.Α. | Διάρκεια: 102 λεπτά | Σκηνοθεσία | Σενάριο: Sean Durkin | Παίζουν: Elizabeth Olsen, Sarah Paulson, John Hawkes.