Ένας καυγάς ανάμεσα σε δύο παιδιά περίπου έντεκα χρονών, σε μια συνοικιακή παιδική χαρά, καταλήγει με πρησμένα χείλη και σπασμένα δόντια. Οι γονείς του “θύματος” καλούν τους γονείς του “θύτη” στο σπίτι τους, για να το συζητήσουν. Τα ευγενικά πειράγματα δίνουν σταδιακά τη θέση τους σε αιχμηρά υπονοούμενα, καθώς έρχονται στην επιφάνεια οι αντιφάσεις και οι τραγελαφικές προκαταλήψεις των τεσσάρων γονιών. Καθένας τους, με τις απόψεις του, με τα πλεονεκτήματα, αλλά κυρίως με τα μειονεκτήματά τους, καλούνται να βρουν μία χρυσή τομή. Δύσκολο…

Το “Carnage”, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο, στο Φεστιβάλ της Βενετίας, ενώ ήταν υποψήφιο και για 2 Χρυσές Σφαίρες Γυναικείας Ερμηνείας (Κωμωδία ή Μιούζικαλ), για τις Τζόντι Φόστερ και Κέιτ Γουίνσλετ. Το σενάριό του, είναι βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό, “Le Dieu du Carnage”, της Γιασμίνα Ρεζά, η οποία συνεργάστηκε με τον Ρομάν Πολάνσκι για την προσαρμογή του έργου της, στη μεγάλη οθόνη.

Η ταινία εκτυλίσσεται σχεδόν ολόκληρη, μέσα σ’ ένα δωμάτιο μιας πολυκατοικίας, κάπου στο Μπρούκλιν των ΗΠΑ. Το cast της ταινίας “Carnage” (Ο Θεός της Σφαγής), αποτελείται από μόλις τέσσερις ηθοποιούς. Πρωταγωνιστούν η βραβευμένη με Όσκαρ Κέιτ Γουίνσλετ («Mildred Pierce», «The Reader») και ο βραβευμένος με Όσκαρ Κριστόφ Βαλτς («Water for Elephants», «Inglourious Basterds»), που υποδύονται το αντρόγυνο Νάνσι και Άλαν. Ενώ η βραβευμένη με Όσκαρ Τζόντι Φόστερ («Panic Room», «The Silence of the Lambs») και ο Τζον Σ. Ράιλι («We need to talk about Kevin», «Magnolia»), ενσαρκώνουν το αντρόγυνο Πενέλοπε και Μάικλ, αντίστοιχα.

Το φιλμ αφορά τη θλιβερά διασκεδαστική ιστορία δύο οικογενειών που εμπλέκονται σε μια επίδειξη δύναμης, εξαιτίας ενός τσακωμού των παιδιών τους. Καθαρά θεατρική ταινία με βάση τόσο στο σενάριο όσο και στις ερμηνείες, εκεί που πολύ εύκολα ξεχωρίζει η Τζόντι Φόστερ. Υπογραμμίζονται έξυπνα τόσο οι γελοίες αντιφάσεις όσο και οι γκροτέσκες προκαταλήψεις, τεσσάρων ευκατάστατων Αμερικανών γονέων.

Γυρισμένη σε πραγματικό χρόνο, η ταινία “Ο Θεός της Σφαγής”, βάζει το αντρόγυνο Νάνσι και Άλαν Κόουαν αντιμέτωπους με τη φιλελεύθερη συγγραφέα και αγωνίστρια Πενέλοπε Λόνγκστριτ και τον έμπορο σύζυγό της, Μάικλ. Απρόβλεπτη και με έντονα διαστήματα υποκριτικών εκρήξεων, η ταινία που κυλάει με πολύ καλό ρυθμό, αποκαλύπτει έξυπνα την υποκρισία που κρύβεται πίσω από μία ευγενική επιφάνεια.

Ο Ρομάν Πολάνσκι, που είχε δει το θεατρικό έργο, κατάλαβε αμέσως ότι θα μπορούσε να γίνει μια συναρπαστική ταινία: «Ο ρυθμός του θεατρικού ήταν γρήγορος και καταιγιστικός. Αυτό που κυρίως με τράβηξε ήταν ότι η δράση εξελισσόταν σε πραγματικό χρόνο».

Ο Πολάνσκι ανέθεσε στη συγγραφέα του έργου, Γιασμίνα Ρεζά, την προσαρμογή του θεατρικού για τη μεγάλη οθόνη. Αρχικά ανεβασμένο στο Παρίσι, το θεατρικό ‘μετακόμισε’ στη Νέα Υόρκη, και συγκεκριμένα στο Μπρόντγουεϊ το 2009. Και ήταν στο Μπρούκλιν που ο Πολάνσκι επέλεξε να τοποθετήσει το έργο, όταν το μετέφερε τελικά, στη μεγάλη οθόνη. Ο σκηνοθέτης θέλησε να παραμείνει πιστός και στον πραγματικό χρόνο που εκτυλίσσεται το έργο, παρά τις προκλήσεις που θα σήμαινε αυτό. Η δράση εκτυλίσσεται σε διάστημα μόλις, 80 λεπτών.

«Ήταν μια πρόκληση να κάνω μια ταινία σε πραγματικό χρόνο. Από τότε που ήμουν παιδί, μου άρεσαν οι ταινίες που εξελίσσονταν σε ένα σημείο πολύ περισσότερο απ΄ότι οι ταινίες δράσης. Μου αρέσει η αίσθηση της εγγύτητας που αναπτύσσεται μεταξύ των χαρακτήρων, παρόμοια με το συναίσθημα που έχεις ότι βλέπεις ολλανδικά έργα ζωγραφικής, όπως το “The Wedding Arnolfini” του Van Eyck, όπου ο καλλιτέχνης δίνει στον θεατή την αίσθηση ότι βρίσκεται στο δωμάτιο. Έχω κάνει ταινίες στο παρελθόν που εκτυλίσσονταν σε κλειστό χώρο, αλλά όχι τόσο αυστηρά όπως στο “Carnage”, οπότε αυτή ήταν μια νέα εμπειρία για μένα.» Roman Polanski

Η Κέιτ Γουίνσλετ περιγράφει τη μεσίτρια Νάνσι Κόουαν ως «μια εξαιρετικά πολυάσχολη εργαζόμενη μητέρα, που συνεχώς αισθάνεται ένοχη επειδή δεν μπορεί να είναι αρκετά παρούσα στη ζωή του παιδιού της. Ωστόσο έχει πολύ σαφή άποψη σχετικά με τη μητρότητα και την ανατροφή των παιδιών, ενώ στην πραγματικότητα ασχολείται ελάχιστα με αυτά. Αν και αγαπά το παιδί της, υπάρχουν ορισμένα θέματα για τα οποία πραγματικά δεν έχει ιδέα.»

Για την Τζόντι Φόστερ, που παίζει την επαναστάτρια Πενέλοπε Λόνγκστριτ, ο ισχυρότερος πόλος έλξης ήταν οι ιδέες της ιστορίας. «Παρόλο που είναι σατιρική και παράξενη, από ορισμένες απόψεις, οι σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων έχουν μια πραγματική γείωση στην πραγματικότητα, στην ψυχολογία της οικογένειας. Και το μωσαϊκό της ζωής των ανθρώπων είναι αυτό που βρίσκω το πιο συναρπαστικό. Το πώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, πώς τρελαίνουν ο ένας τον άλλο , πώς ‘μαχαιρώνουν’ ο ένας τον άλλο ξανά και ξανά, όχι μόνο σε αυτή τη γενιά, αλλά και στην επόμενη. Οι ιδέες μας για την ηθική είναι κατασκευάσματα και στην πραγματικότητα είμαστε όλοι πολύ πρωτόγονοι. Είμαστε κατά κάποιο τρόπο όλοι τερατώδεις, και αν αναλαμβάναμε την ευθύνη για αυτό, πιθανώς να ήμασταν σε καλύτερη θέση.»

Ο Τζον Ράιλι έχει το ρόλο του Μάικλ Λόνγκστριτ, ενός πωλητή ειδών οικιακής χρήσης, με κοινωνικές φιλοδοξίες. «Φιλοδοξεί να ανέβει κοινωνικά. Η σύζυγός του Πενέλοπε είναι πολύ πιο κουλτουριάρα από αυτόν. Είναι συγγραφέας, ασχολείται με παγκόσμια θέματα και τη δικαιοσύνη στον κόσμο. Κατά κάποιο τρόπο, όλοι οι χαρακτήρες της ταινίας είναι υποκριτές. Ο καθένας τους σκέφτεται ότι μόνο αν όλοι οι υπόλοιποι σκέφτονταν σαν εκείνο τότε ο κόσμος θα ήταν τέλειος. Έτσι, ο Μάικλ βάζει το καλό του προσωπείο όταν συναντά την Νάνσι και τον Άλαν, αλλά τελικά δεν μπορεί να κρατηθεί και εκρήγνυται. Ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο σε διαφορετικό σημείο στην ιστορία. Αυτό που είναι αξιοθαύμαστο στο γράψιμο της Γιασμίνα είναι ότι όταν νομίζεις ότι η ιστορία πάει να τελειώσει, κάποιος λέει, όχι, εγώ δεν φεύγω ακόμα, θέλω να πω αυτό και εκείνο. Και αυτό είναι που κρατάει ζωντανή αυτήν τη δίνη, μέχρι που στο τέλος γίνεται η έκρηξη. Είναι ένας ιδιαίτερα καταστροφικός αντικατοπτρισμός του τρόπου με τον οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά στην Αμερική.»

Εν κατακλείδι, το “Carnage”, είναι μία ταινία, που αξίζει την προσοχή σας. Σίγουρα, όχι το πληρέστερο φιλμ, ενός από τους κορυφαίους, εν ζωή, κινηματογραφιστές, αλλά είναι πάντα μια ταινία του Polanski και αυτό, λέει πολλά…

Έτος: 2011 | Xώρα: Γαλλία | Διάρκεια: 80 λεπτά | Σκηνοθεσία: Roman Polanski | Σενάριο: Yasmina Reza | Παίζουν: Jodie Foster, Kate Winslet, Christoph Waltz, John C. Reilly.

[youtube id=”ON3kwJPwcMU” width=”630″ height=”505″]