[youtube id=”OA0stGEfhmw” width=”630″ height=”505″]

Είδα πρόσφατα μια συνέντευξη της Catherine Breillat ( Γαλλίδα σκηνοθέτις ) από το φεστιβάλ του Βερολίνου του 2001. Εκεί η Breillat υποστήριζε πως ο σκηνοθέτης είναι η ίδια η ταινία. Δεν θα έλεγα πως συμφωνώ ιδιαίτερα με τη διατύπωση, ακούγεται κάπως αλαζονικό στ’ αυτιά μου.  Όταν όμως βλέπω τις ταινίες του λατρεμένου μου Ang Lee καταλαβαίνω αυτό που εννοεί η  Breillat. Οι ταινίες του Ang Lee είναι ο Ang Lee. Ο σκηνοθέτης αυτός είναι από τους σπουδαιότερους εν ζωή.

Έχει βραβευτεί με συνολικά 67 φορές και έχει κερδίσει Oscar σκηνοθεσίας το 2006 για τη ταινία Brokeback Mountain.  Άλλες δικές του ταινίες είναι τα “Τιγρής και Δράκος” , “Λογική και Ευαισθησία” , “Hulk¨. ¨Γαμήλιο Πάρτυ” και “Καλπάζοντας με τον Διάβολο”.

70´s. Η ζωή των μελών της οικογένειας Hood και η καθημερινότητα του. Η νεαρή κόρη-νυμφίδιο, η καταπιεσμένη και απατημένη σύζυγος, ο μοιχός και σχεδόν νεκρός συναισθηματικά πατέρας και ο μεγαλύτερος γιος (η κόλλα της ταινίας και ένας άτυπος αφηγητής) που προσπαθεί να επεξεργαστεί και να αντιμετωπίσει ότι του φέρνει η ζωή.

Η νουβέλα του Rick Moody γραμμένη περί τα 1997 προκάλεσε κύμα αντιδράσεων όταν εκδόθηκε. Θεωρήθηκε όμως από κριτικούς και κοινό ως ένα εξαιρετικό πορτραίτο της Αμερικάνικης Οικογένειας του 70. Σενάρια τέτοια βρίθουν εν αφθονία, είναι όμως μοναδική η μεταφορική σημασία του βιβλίου του Moody. Το σενάριο έχει επιμεληθεί ο James Schamus και η διαφορές με το βιβλίο είναι ελάχιστες και όχι ιδιαίτερα σημαντικές.

Η μετέπειτα οπτικοποίηση της σε ταινία έγινε succès d’estime (χαμηλή εισπρακτική επιτυχία αλλά δέχτηκε εξαιρετικές κριτικές). Μάλιστα ο συγγραφέας έμεινε τόσο ικανοποιημένος από τη ταινία, που στους τίτλους τέλους έκλαψε με λυγμούς…

Η σκηνοθεσία του Ang Lee χαρακτηρίζεται από τα μαγευτικά του κάδρα, τα εξωτερικά του πλάνα και τον έντονο λυρισμό και ευγένεια με την οποία παρουσιάζει την εικόνα. Προτιμά να γυρίζει ταινίες όπου το σενάριο τους βασίζεται σε βιβλίο ή comicbook. Η φύση και τα στοιχεία της είναι ο άσσος στο μανίκι του. Είτε μεταφέρει έργα της Jane Austen γυρισμένα στην αγγλική εξοχή, είτε σκηνές από κινέζικους μύθους και μάχες είναι μοναδική η λεπτότητα που αντιμετωπίζει τον χώρο του. Όταν άλλοι καλλιτέχνες δίνουν ελάχιστη σημασία στο σκηνικό, ο Lee αφομοιώνει κάθε χρώμα και φυσική κίνηση του περιβάλλοντος και τη κάνει να εναρμονίζεται με το σύνολο.

Βεβαίως έχει και τις παραξενιές του!Δεν χρησιμοποιεί ποτέ storyboards (τα σκίτσα των πλάνων που αποτελούν το σύνολο της ταινίας), λέγεται πως είναι εξαιρετικά απότομος, απαιτητικός και πιεστικός σκηνοθέτης. Δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του και δεν δέχεται συστάσεις ή προτάσεις από τους συντελεστές της ταινίας.

Η παγοθύελλα αν και δραματική ταινία παρουσιάζεται με ατμόσφαιρα θρίλερ…Οι τίτλοι αρχής στοιχειώνουν το μάτι και ως αποτέλεσμα υψηλής καλλιτεχνικής αξίας, προκαλούν το συναίσθημα του θεατή. Υψηλή ποιοτικά κινηματογράφιση από τον Frederick Elmes που έχει επιτελέσει ως καλλιτεχνικός διευθυντής και διευθυντής φωτογραφίας σε αμέτρητες ταινίες αφήνοντας πραγματικά το στίγμα του! Κι όμως δεν έχει βραβευτεί ακόμα με Oscar, μεγάκη αδικία….Πάχνη, σκοτάδι, ομίχλη και κρύο. Η καθαρότητα της εικόνας έρχεται σε αντίθεση με τη θολούρα της εποχής των 70´s. Βλέπουμε τη φύση να πέφτει σε “συμβολική” χειμερία νάρκη ενώ οι πρωταγωνιστές της ταινίας προσπαθούν να ξυπνήσουν από τον λίθαργο που βρίσκονται. Μοιάζουν οι γονείς πιο αβοήθητοι ακόμη και από τα παιδιά τους.

Η βροχή στη δραματουργία συνεπάγεται με ραγδαία εξέλιξη στη πλοκή. Κάτι μοιραίο προμηνύεται. Βεβαίως σε κάτι τέτοιο μας παραπέμπει και το όνομα της ταινίας. Η Παγοθύελλα θα “χτυπήσε锨μυαλό και σώμα, θα πολεμήσει με τη φύση, θα γίνει ήχος και εικόνα. Οι ήχοι των κρυστάλλων στα δέντρα “χα’ι’δεύουν” τα αυτιά μας και κάνουν τη ταινία οπτικοακουστική εμπειρία. Δένουν οι φυσικοί ήχοι με τη μουσική επένδυση του Mychael Danna. Φαίνεται σχεδόν αβίαστη η μορφή της ταινίας και είναι τόσο ισορροπημένη και δύσκολα θα τη θεωρήσεις υπερβολικά στυλιζαρισμένη.

Η ίδια η μοίρα στοιχειώνει τους πρωταγωνιστές. Με σκέψεις που κάνουν τους χαρακτήρες της ταινίας να μουδιάζουν και να νιώθουν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την ίδια τη ζωή ώστε αφήνονται στη παγοθύελλα να τους παρασύρει.. Ξεχωριστή μνεία για την υποκριτική ικανότητα όλου του cast. Θεσπέσια σκιαγραφημένοι χαρακτήρες με άψογη απόδοση του όρου “ψυχογράφημα”.  Ειδικότερα η Joan Allen στο ρόλο της Elena Hood είναι φανταστική!

Ο Ang Lee είναι ένας αστικός ποιητής , νατουραλιστής, λόγιος της εικόνας, με αναφορές στη τέχνη των μεγάλων ζωγράφων όπως οι Claude Monet, Wassily Kandinsky και Hasegawa Tōhaku. Τα μοναδικά του τοπία αποπνέουν ρομαντισμό και καλούν τον θεατή να νιώσει την επαφή με τη μητέρα φύση.