[youtube id=”D59qph_yeAs” width=”630″ height=”505″]

Η Κέϊτι, η μια αδελφή από το Paranormal Activity 1, ανακαλύπτει στο πατάρι του σπιτιού τους βιντεοκασέτες της παιδικής της ηλικίας και σε λίγες μέρες κάποιος διαρρήκτης τις κλέβει. Έτσι γυρνάμε στο 1988 που τα κορίτσια ήταν μικρά για να βρούμε την πηγή του κακού.

O καθένας μας με τις… αδυναμίες του. Όσο κι αν θέλω να θεωρώ ότι με βάση το πόσες και μόνο ταινίες έχω δει μέχρι τώρα στη ζωή μου ίσως έχω ένα κάποιο κριτήριο, έχω μια αδυναμία στις blockbuster ταινίες τρόμου. ”Scream”, «Ξέρω τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι» , «Βλέπω το θάνατο σου», you name it!Κάθε φορά που θα βγει το επόμενο sequel τρέχω στη στο αγαπημένο μου Multiplex, παίρνω pop corn & αναψυκτικό, αφήνω πίσω οποιαδήποτε ενοχή και αφήνομαι στο… θέαμα

Για όσους δεν έχετε δει τις προηγούμενες δυο ταινίες θα μπερδευτείτε λίγο στο πρώτο δεκάλεπτο αλλά μόλις ξεκινήσει το flashback στο 1988, δεν θα μείνετε παραπονεμένοι! Μια φαινομενικά ήσυχη οικογένεια που αποτελείται από την πλούσια μαμά, τις δυο τις κόρες και τον μοντερ φίλο της αναστατώνονται από περίεργους ήχους που έρχονται από το δωμάτιο των κοριτσιών. Ο «μπαμπάς» της οικογένειας αποφασίζει να βάλει κάμερες στα υπνοδωμάτια και το σαλόνι και να ανακαλύψει φαινόμενα που κάνεις στην οικογένεια ,εκτός από την μικρή κόρη, δεν είναι έτοιμος να πιστέψει.

Το “Βlair witch project” άνοιξε τον δρόμο για το είδος του mockumentary – τρόμου και εδώ οι Henry Joost και Ariel Schulman κάνουν εξαιρετική δουλειά. Όπως και στις δύο προηγούμενες ταινίες η καταγραφή της ώρας και μέρας στην κάμερα, που δίνει στην εικόνα την αίσθηση ντοκιμαντερ λειτουργεί και σαν βοήθημα στην αφήγηση και στο ξεδίπλωμα του μυστηρίου που δεν φαίνεται να εξηγείται τόσο διεξοδικά στις 2 πρώτες ταινίες. ΄Ετσι εδώ δεν έχουμε απλά ένα φάντασμα που θα μας τρομάξει μέσω της κορύφωσης του suspense(πανέξυπνη η ιδέα της κάμερας – ανεμιστήρα!) αλλά και ένα καλογραμμένο σενάριο που μας οδηγεί βήμα βήμα στην λογική εξήγηση τον μεταφυσικών φαινομένων, γεγονός που τα κάνει αληθινά και φυσικά περισσότερο τρομακτικά.

Η αναβίωση της δεκαετίας του ’80 ήταν ιδιαίτερα πετυχημένη(αν και η ποιότητα εικόνας των καμερών ήταν εμφανώς αδύνατη) και το έξυπνο μοντάζ βοήθησε τα αληθοφανή εφέ και την αίσθηση της ύπαρξης του «κακού» στο σπίτι. Μεγάλου ατού βέβαια ήταν οι ερμηνείες ιδίως της Κρίστι που ελπίζουμε να δούμε και σε άλλες ταινίες σύντομα. Αντίθετα με άλλα franchise τρόμου, το Paranormal Activity δεν στηρίζεται στο μουσικό θέμα και τα κρυμμένα-πίσω-από-την-πόρτα τερατάκια αλλά σε μια δομημένη ιστορία που σκηνοθετικά αναπτύσσεται με ενδιαφέροντα τρόπο, ώστε να σε κρατάει στην καρέκλα σου μέχρι το αναπάντεχο και πανέξυπνο twist του τέλους. Απολάυστε, χωρίς ενοχές!

Βαθμολογία: 4/5

Έτος: 2011 | Xώρα: Η.Π.Α. | Διάρκεια: 85 λεπτά | Σκηνοθεσία:Henry Joost, Ariel Schulman| Σενάριο: Christopher B. Landon, Oren Peli| Παίζουν: Chloe Csengery, Jessica Tyler Brown και Christopher Nicholas Smith