[youtube id=”ETmhx4_taps” width=”630″ height=”505″]

Ο Έκτωρ και η Νηρέα κατάγονται από τη Μαδρίτη, αλλά ζουν στη Βαρκελώνη, μια πόλη όπου όλοι κατάγονται από αλλού… Στη Βαρκελώνη είναι που ο Ιππόλυτος γνωρίζει τη Φαίδρα, όντας και οι δυο από την Αθήνα. Οι μεν δεν ξέρουν τους δε – ούτε και θα τους γνωρίσουν ποτέ. Εκτός από τη Βαρκελώνη, τίποτα άλλο δεν μοιάζει να συνδέει τα δύο αυτά ζευγάρια μεταξύ τους. Όμως, έχουν έναν κοινό παρονομαστή – αυτόν που ενώνει πάντα τις σχέσεις δύο ανθρώπων, σε ολόκληρο τον κόσμο: το ενδεχόμενο του χωρισμού.

Ο Ιππόλυτος, ηθοποιός σε μια ταινία μέσα στην ταινία, μαθαίνει ότι η Φαίδρα δεν τον αγαπά πια και προσπαθεί να συνεχίσει τη ζωή του, συνάπτοντας σχέσεις με άλλες γυναίκες. Όμως αδυνατεί να δοθεί σ’ ό,τι κάνει. Η ίδια η ζωή τού υπενθυμίζει ότι υπάρχει ένα κενό μέσα του, επειδή έχασε τη Φαίδρα. Η καθημερινότητα τον πνίγει και η απόδραση στη φαντασία μοιάζει αναπόφευκτη: φαντάσματα του νου, κρυφές επιθυμίες και πραγματικότητα θα γίνουν ένα, κατακλύζοντάς τον. Από μηχανής θεός μία νέα γυναίκα, φορέας όσων συνέβησαν πριν δύο σχεδόν χρόνια στη Βαρκελώνη.

Ο Έκτωρ, μάγειρας που προσπαθεί να μοιάσει στο είδωλό του, έναν κορυφαίο σεφ, βλέπει ότι η σχέση του με τη Νηρέα έχει τελματώσει. Κι ενώ εκείνη προσπαθεί κάπως αδέξια να κάνει κάτι, εκείνος εθελοτυφλεί, αποφεύγοντας να αντικρίσει την πραγματικότητα. Κι οι δυο προβάλλουν την απογοήτευσή τους αλλού. Εκείνος με νεύρα και αρνητικότητα προς το περιβάλλον και τη δουλειά του, εκείνη με μια πλήρη παραίτηση και κλείσιμο στο σπίτι και τον εαυτό της. Μιας και η πραγματικότητα δεν τους «κάνει το χατίρι», και οι δύο ξεφεύγουν στον φαντασιακό τους κόσμο, φέρνοντας τις φαντασιώσεις τους σε πρώτο πλάνο, ζώντας τες, περιμένοντας να βρουν εκεί αυτό που είχαν και έχασαν. Την επικοινωνία…

Δύο ιστορίες αγάπης ιδωμένες στα δυνατότερα σημεία τους, την αρχή και το τέλος, όχι αναγκαστικά με αυτή τη σειρά. Περνάμε από το πάθος στην απώλεια, από τη θλίψη στην ευτυχία, από τον πόνο στη χαρά, από το ζενίθ στο ναδίρ. Από τις αναταραχές, με άλλα λόγια, της πορείας μας σαν άνθρωποι που ψάχνουν να βρουν από τι είναι φτιαγμένα τα όνειρά τους.

Δυο ιστορίες αγάπης, που μπαίνει η μια μέσα στην άλλη και γίνονται ένα. Ένα χρονικό παζλ που δε θέλει να λυθεί, αλλά να περιγράψει τη συναισθηματική πορεία τεσσάρων διαφορετικών ανθρώπων, που όλοι αγαπούν, ο καθένας βέβαια, με τον τρόπο του.

Αντισυμβατική κινηματογράφηση, έξυπνη κεντρική ιδέα, σκηνοθετικό μπρίο και ανεξάρτητος παλμός, που αποτυπώθηκε στιβαρά στους χαρακτήρες του φιλμ. Μια ελληνική ταινία, για την οποία νιώθεις υπερήφανος.
DOS μια ιστορία αγάπης, απ’ την ανάποδη…

Αθήνα – Βαρκελώνη
Δύο πόλεις…
Δύο ιστορίες αγάπης…
Δύο γλώσσες…
Δύο πραγματικότητες…
Δύο ζευγάρια που δεν θα συναντηθούν ποτέ…
Ή μήπως είναι όλα ένα;

Έτος: 2011 | Xώρα: Ελλάδα | Διάρκεια: 90 λεπτά | Σκηνοθεσία | Σενάριο: Στάθης Αθανασίου | Παίζουν: Σταύρος Γιαγκούλης, Μαρίνα Καλογήρου, David Fernandez.