Βλέποντας σήμερα το The Tree of Life και έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου, τα όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν τις τελευταίες μέρες, κυρίως στο πλαίσιο του 64ου Φεστιβάλ των Καννών, προσπάθησα να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου.

Είναι ήδη γνωστό, ότι ο Malick, δεν υπόκειται σε εύκολες λύσεις και νόρμες. Σίγουρα δεν είναι ένας σκηνοθέτης που μπορεί κάποιος άνετα και αβίαστα να κατανοήσει, και τελικά να αποδεχτεί. Οι ρυθμοί είναι αργοί και ίσως υπνωτιστικοί, αλλά με αυτούς τους όρους, καλούμαστε να συμμετέχουμε και εμείς.

Ο Τζακ είναι ένα 11χρονο αγόρι που αντιμετωπίζει τη ζωή με θαυμασμό. Η μητέρα του αντιπροσωπεύει την αγάπη και τη συμπόνια, ενώ ο πατέρας του τον διδάσκει ότι, για να επιβιώσει στον κόσμο, πρέπει να βάζει πάνω απ’ όλα τον εαυτό του. Η εικόνα του Τζακ για τον κόσμο σκοτεινιάζει, όταν βιώνει για πρώτη φορά γύρω του την ασθένεια, τον πόνο και τον θάνατο. Ως ενήλικας, ο Τζακ είναι μια χαμένη ψυχή σ’ έναν σύγχρονο κόσμο. Η αναζήτηση της αλήθειας για τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος, αλλά και για τον εαυτό του, θα τον οδηγήσει σε μονοπάτια που ποτέ δεν φανταζόταν.

Αυτό, εν ολίγοις, είναι το θέμα της πολυαναμενόμενης ταινίας του Terrence Malick, που προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες στο 64ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις και φεύγοντας εν τέλει, με τον Χρυσό Φοίνικα!

Σε αυτό το τελευταίο πόνημα του Malick, με τους Brad Pitt και Sean Penn στο ρόλο ενός πατέρα και του γιού αντίστοιχα, μπορούμε για μια ακόμα φορά, να αναγνωρίσουμε την κρυμμένη ποίηση στη μη γραμμική κινηματογράφηση του σκηνοθέτη.

Ο Χριστανισμός και η συμβόλιση του, είναι ένα βασικό θέμα στην ταινία του Malick. Η μουσική βοηθάει με τη σειρά της, προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς προσθέτει συνεχώς τα μοτίβα της στην εικόνα και την εμπλουτίζει.

Αν μη τι άλλο, το The Tree of Life, είναι μια δύσκολη ταινία, ακόμα και για τους γνώστες του φιλμικού σύμπαντος του Malick.

Ο Brad Pitt, λίγο αργότερα στην συνέντευξη τύπου που ακολούθησε την προβολή της ταινίας στιν Κάννες, στην οποία δεν παρευρέθηκε ο Malick, δήλωνε: “Ο Terrence, είναι έτοιμος να μιλήσει ποιητικά και το κάνει με αυτό το φιλμ. Αυτό ήταν άλλωστε και αυτό που με ώθησε να μπω και στην παραγωγή της ταινίας. Αγαπά να συνδυάζει τα πάντα όχι απαραίτητα με γραμμικό τρόπο, αλλα άμεσα, μέσα από αυτό που η κάθε στιγμή του οράματός του απαιτεί. Ήθελα πάντοτε να κατανοήσω κομμάτια του Χριστιανισμού, και ο τρόπος που μου τα παρουσίασε ο Terrence για το θέμα του φιλμ, αλλα και η τελική υλοποίησή του, μου αποσαφήνισαν πολλά.” Και προσθέτει: “Η ταινία ”The Tree of Life” είναι οικουμενική. Ο Malick θέλει να μιλήσει σε όλους τους πολιτισμούς”.