[youtube id=”U9Pow5xtab8″ width=”630″ height=”505″]

Η βραβευμένη ταινία της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη.

Η Μαρίνα έχει μεγαλώσει με τον αρχιτέκτονα πατέρα της σ’ έναν μικρό βιομηχανικό οικισμό, αποκλεισμένη σχεδόν από την πραγματικότητα του υπόλοιπου κόσμου. Με εξαίρεση την ιδιόρρυθμη σχέση της με τη φίλη της Μπέλα και τη συντροφιά με τον άρρωστο πατέρα της, παρατηρεί τις ανθρώπινες συμπεριφορές από μακριά, σχεδόν με αποστροφή. Ξεναγοί της στον κόσμο των ανθρώπων είναι τα ντοκιμαντέρ για τα θηλαστικά του Ντέιβιντ Ατένμπορο, η μουσική των Suicide και τα αμήχανα μαθήματα σεξουαλικής συμπεριφοράς της Μπέλας, μέχρι που ένας νεαρός μηχανικός φτάνει στην πόλη για δουλειά. Σ’ έναν ιδιόμορφο, και ταυτόχρονα ιδανικό καμβά, ήτοι έναν περιβάλλοντα χώρο από τον οποίο η «κανονική» ζωή απουσιάζει, το Attenberg παιχνιδίζει με το φρέσκο –και παραπλανητικά αποστασιοποιημένο– φορμαλισμό του, για να εξελιχθεί σταδιακά σε μια συγκινητική μελέτη χαρακτήρων και σχέσεων.

Η Ariane Labed βραβεύεται στην Βενετία, αν και το Attenberg είναι η πρώτη ταινία που παίζει. Γεγονός καθόλου περίεργο αφού η ερμηνεία της το αξίζει. Σε μια ταινία, που όπως ανέφερε η σκηνοθέτης Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, είναι επιστημονικής φαντασίας του παρόντος. Το τοπίο μουντό, θα έλεγες ταιριαστό στην ζωή των πρωταγωνιστών, που αναπόφευκτα πρέπει να αλλάξει, μια πόλη που νομίζεις ότι είναι στοιχειωμένη, έρημη, με τους χαρακτήρες που εμφανίζονται να μην είναι περιττοί, άλλα να εξυπηρετούν συγκεκριμένους σκοπούς, όπως στην αρχαία τραγωδία. Διάλογοι κοφτοί, αυστηροί, έντονοι όχι ως προς τον ήχο, άλλα ως προς το περιεχόμενο, στιχομυθίες που μένουν στο μυαλό μας. Η Μαρίνα ζει σε έναν δικό της κόσμο, αυτόν που μας παρουσιάζεται στο πανί και εν πολλοίς έχει τραβήξει μαζί του ο πατέρας της, που όταν όμως βρίσκεται κοντά στο τέλος της ζωής του, εκείνη πρέπει να βγει στον πραγματικό για να μην μείνει μόνη της.

Γιατί έφτασαν σε αυτό το σημείο οι χαρακτήρες; Να νοιώθουν πιο κοντά στους γορίλες και τα άλμπατρος των ντοκιμαντέρ και όχι στους ανθρώπους; Δεν το μαθαίνουμε και, σύμφωνα με την δημιουργό, δεν είναι απαραίτητο να το μάθουμε. Δεν μας νοιάζει το πριν, δεν ξέρουμε τι θα γίνει στο μέλλον, μας παρουσιάζεται το παρόν κι αυτό αρκεί.

Το Attenberg είναι μια κωμικοτραγική ιστορία, λίγο βαριά ίσως για μερικούς, που αν όμως είστε σινεφίλ και θέλετε να δείτε κάτι διαφορετικό απ’ ότι έχουμε συνηθίσει, τότε αξίζει να δείτε.

Ανέστης Χατζηδιάκος | Βαθμός 8

Σενάριο/Σκηνοθεσία: Athina Rachel Tsangari

Παίζουν: Ariane Labed, Giorgos Lanthimos, Vangelis Mourikis, Evangelia Randou