[youtube id=”qoqG-hvTeBg” width=”630″ height=”505″]

Η αποστολή του Δημήτρη Εϊπίδη και όλων όσων εργάζονται στο ΦΚΘ είναι δύσκολη. Παρ’ όλα αυτά, από το πρόγραμμα του 51ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης φαίνεται, ότι θα τα καταφέρουν μια χαρά! Είχαμε αναφερθεί άλλωστε στις (οικονομικές) δυσκολίες, που υπάρχουν σήμερα, έναν μόλις χρόνο μετά την επέτειο των 50 χρόνων του φεστιβάλ. Όμως εναλλακτική δεν υπήρχε. Όπως ο ίδιος ο διευθυντής του ΦΚΘ έχει δηλώσει, το φεστιβάλ ή θα έπρεπε να σταματήσει ή θα έπρεπε να σωθεί. Κι ευτυχώς για του σινεφίλ της πόλης και όχι μόνο, επέλεξαν τον δεύτερο δρόμο.

Αναπόφευκτα ο δρόμος της σωτηρίας για το φεστιβάλ προϋποθέτει εκπτώσεις κι αυτές έγιναν. Μόνο όσον αφορά τα νούμερα όμως και όχι όσον αφορά την ποιότητα. Τα μεγάλα, πολλές φορές mainstream ονόματα, των καλεσμένων, λείπουν. Όχι δεν θα δείτε τον John Malcovich, ούτε τοn William Defoe ούτε τον Coppola! Μεταξύ μας… χρειάζεστε ένα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για να τους γνωρίσετε; Δεν τους ξέρετε ήδη; Ξέρετε όμως τον Μπόριβοϊ Ντοβνίκοβιτς; Τον Απίτσατπονγκ Bιρασεττάκουν; Ακόμα κι αν κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο φετινό φεστιβάλ των Καννών; Οι περισσότεροι μάλλον όχι, άλλα θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε masterclasses από αυτούς. Προσωπική άποψη: προτιμώ ένα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που θα με διδάξει δυο τρία πραγματάκια περισσότερα απ’ αυτά τα λίγα που ξέρω. Που δεν θα μου δώσει κάτι… από την κατάψυξη. Ένα φεστιβάλ, που θα παραμένει κοντά στα άλλα μεγάλα της Ευρώπης άλλα θα έχει κι έναν δικό του χαρακτήρα.

Φέτος αρκετοί είναι και οι Έλληνες δημιουργοί, που ανεβαίνουν Θεσσαλονίκη, μετά το περσινό διάλειμμα, λόγω “Ομίχλης”. Ανάμεσα τους επιτρέψτε μου να ξεχωρίσω έναν από τους αγαπημένους μου, τον Άγγελο Σπάρταλη, τον Χρήστο Νικολέρη (που δεν “ανεβαίνει” ακριβώς, Σαλονικιός είναι ο άνθρωπος) άλλα και την  Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη με το Attenberg. Η ταινία είχε πάρει βραβείο στην Βενετία θυμάστε;

Πριν κλείσω αξίζει να αναφερθώ στο άνοιγμα και στο κλείσιμο του φεστιβάλ. 127 ώρες και Μαύρος Κύκνος, Boyle και Aronofsky αντίστοιχα… κάντε μου την χάρη. Είναι σούπερ!

Με λίγα λόγια το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης δεν χάνεται και δεν πεθαίνει. Απλά έρχεται στα μέτρα των καιρών, όπως οφείλει άλλωστε, αφού βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι για να του δώσουν το μισό φιλί της ζωής. Το άλλο μισό μένει να το δώσουμε οι σινεφίλ… όλοι εμείς.

Ανέστης Χατζηδιάκος

Δείτε το πρόγραμμα του φεστιβάλ.