Μία από τις ταινίες του φετινού Διαγωνιστικού μέρους του 56ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης θα είναι ένα μαγευτικό roadtrip από την Αργεντινή στη Βολιβία.
Ο Sebastián λατρεύει τη ροκ μπάντα Vox Dei και το παλιό του Peugeot 505 SR. Φρεσκοπαντρεμένος με την Jazmín και σε μεγάλη οικονομική ανάγκη ξεκινά να δουλεύει ως σοφέρ. Μεταξύ των πελατών του θα γνωρίσει τον Jalil, έναν ηλικιωμένο μουσουλμάνο που θα του κάνει μια περίεργη πρόταση: προτίθεται να του δώσει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό προκειμένου αυτός να τον πάει με το αυτοκίνητό του από το Buenos Aires στο La Paz, στη Bolivia. Χωρίς πολλή όρεξη και με αρκετές αμφιβολίες ο Sebastián δέχεται την μελετημένη σε κάθε της λεπτομέρεια πρόταση του παράξενου πελάτη του.
Το ταξίδι “χτίζεται” από συνεχείς διαλόγους μεταξύ των δύο κάθε φορά που ο Sebas νευριάζει με τον Jalil γιατί τρώει μέσα στο αυτοκίνητο, ακούει αράβικη μουσική ή του ζητάει να κάνει στάσεις για να προσευχηθεί. Υπάρχει, όμως, κάτι σε αυτή την συνύπαρξη που θα τους φέρει πιο κοντά. Σχεδόν τίποτα δεν θα πάει σύμφωνα με το αρχικό πλάνο αλλά αυτό το μακρύ ταξίδι που ξεκίνησε ως αγγαρία θα γίνει προσωπική αποστολή για τον Sebas. Ο μακρύς δρόμος, που για αυτόν τον νέο είναι ένα είδος διαφυγής από τον εαυτό του, θα γίνει ένα ταξίδι μύησης που θα οδηγήσει στη λύτρωση.
Ένα κλασσικό road movie, που μας ξεναγεί σε περιοχές της Αργεντινής με μια άγρια ομορφιά, που όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλες τις ταινίες του είδους, περιλαμβάνει ένα ταξίδι, που αλλάζει τις ζωές των ταξιδευτών. Το Camino a La Paz δεν έχει να προσφέρει κάτι καινούργιο. Οι διάλογοι του όμως, το έξυπνο χιούμορ του, η απλότητα στην αφήγηση και η σαφήνεια του μηνύματος, που θέλει να περάσει, είναι που το κάνουν μια από τις καλές ταινίες, που είδαμε στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.